Türk edebiyatının ve folklorunun köprüler kuran ismi Ahmet Kutsi Tecer, hem bir şair hem de bir kültür emekçisi olarak hafızalarımıza kazınmıştır. Onu çoğumuz, herkesin diline pelesenk olmuş "Orda Bir Köy Var Uzakta" şiiriyle tanırız. Ancak onun hikayesi, bu güzel dizelerin çok ötesine uzanır. Gelin, bu değerli sanatçının hayatına ve eserlerine birlikte göz atalım.
Ahmet Kutsi Tecer, 1901 yılında Kudüs'te doğdu. Asıl adı Ahmet'tir; Kutsi ismi, doğum yeri Kudüs-i Şerif'ten gelir. Hayatı, Anadolu'nun kültürüyle yoğrulmuştur:
Tecer, sadece bir şair değil, bir kültür aktarımcısıydı. Onun en büyük hizmetlerinden biri, Âşık Veysel'i Türkiye genelinde tanıtmasıdır. Sivas'ta öğretmenlik yaparken keşfettiği Veysel'in sazını ve sözünü tüm ülkeye duyurdu.
Ayrıca, "Halk Şairlerini Koruma Derneği"ni kurdu ve "Sivas Halk Şairleri Bayramı"nı düzenleyerek, halk sanatının yaşatılmasına öncülük etti.
Şiirlerini genellikle dergilerde yayımlayan Tecer'in en bilinen eseri, aşağıda detaylandırdığımız "Orda Bir Köy Var Uzakta"dır.
Oyunlarında toplumsal sorunları, gelenek-modernite çatışmasını ve bireyin yalnızlığını işlemiştir.
Bu şiir, Tecer'in memleket hasretini ve modernleşmeyle birlikte kaybetmeye başladığımız sade, huzurlu köy hayatına duyduğu özlemi dile getirir. Şehir yaşamının karmaşasından uzak, doğayla iç içe, mütevazi bir hayatı özler. Şiir, Muammer Sun tarafından bestelenmiş ve Türkiye'de neredeyse herkesin bildiği bir çocuk/folk şarkısına dönüşmüştür.
Şiirin İlk Dörtlüğü:
"Orda bir köy var uzakta,
O köy bizim köyümüzdür.
Gözmesek de, gitmesek de
O köy bizim köyümüzdür."
Bu dizeler, aidiyet duygusunun coğrafi mesafelerle sınırlanamayacağının ve özlemin evrensel bir tema olduğunun en yalın ifadesidir.
Ahmet Kutsi Tecer, kalemiyle olduğu kadar, kültürümüzün can damarlarını besleyen çabalarıyla da unutulmaz bir isimdir. O, bir şairden fazlası, bir kültür taşıyıcısıydı. "Orda Bir Köy Var Uzakta" bize sadece bir köyü değil, kaybettiğimiz sıcaklığı, samimiyeti ve huzuru hatırlatır. Onun mirası, hem edebi eserlerinde hem de Anadolu'nun sesine verdiği değerde yaşamaya devam etmektedir.
