İvan Turgenyev'in 1862 yılında yayımlanan "Babalar ve Oğullar" (Rusça: Отцы и дети) romanı, sadece Rus edebiyatının değil, dünya edebiyatının da kilometre taşlarından biridir. Eser, kuşak çatışması, nihilizm, toplumsal değişim ve bireyin anlam arayışı gibi evrensel temaları işlemesiyle güncelliğini hiç yitirmemiştir. Bu yazıda, romanın fiziksel özelliklerinden içeriğine kadar merak edilen detayları ele alacağız.
Bir kitabın sayfa sayısı, baskıya, yayınevine, çeviriye, punto büyüklüğüne ve sayfa boyutuna göre değişiklik gösterir. "Babalar ve Oğullar" için tipik sayfa aralıkları şöyledir:
Özetle: Romanı okumak isteyen bir okuyucu, ortalama bir hafta içinde bitirebileceği, yaklaşık 250 sayfalık bir metinle karşılaşacaktır.
Sayfa sayısından çok daha önemli olan, bu sayfalara sığdırılan derinliktir. Turgenyev, Rusya'nın çalkantılı 19. yüzyıl döneminde, eski nesil (liberal aristokratlar) ile yeni nesil (nihilist, materyalist genç aydınlar) arasındaki fikir uçurumunu merkeze alır.
Roman, bu iki dünya görüşünün çarpışmasını, aşk, dostluk ve aile bağları sınavından geçirerek anlatır. Bazarov'un trajik karakteri, okuyucuyu "her şeyi reddetmek" ile "insani duygular" arasında bir iç hesaplaşmaya sürükler.
"Babalar ve Oğullar", yayımlandığı dönemde büyük tartışmalara yol açmıştır. Hem muhafazakarlar hem de radikaller tarafından eleştirilmiş, Turgenyev'in Bazarov karakterini ele alış şekli tepki çekmiştir. Ancak zaman, romanın değerini ortaya koymuş ve eser:
"Babalar ve Oğullar", sayfa sayısıyla değil, taşıdığı fikir yoğunluğu, unutulmaz karakterleri ve zamansız temalarıyla ölçülmesi gereken bir başyapıttır. Yaklaşık 250 sayfalık bu yolculuk, okuyucuyu 19. yüzyıl Rusyası'na götürürken, aynı zamanda bugün hala geçerli olan "eski-yeni", "inanç-şüphe" ve "birey-toplum" ikilemleri üzerine düşündürmeyi başarır. Edebiyat severlerin kütüphanesinde mutlaka bulunması gereken, her okunduğunda yeni anlamlar kazanan bir klasik.