Balkan Antantı, iki dünya savaşı arasındaki kritik dönemde Balkan devletlerinin bölgesel barış ve güvenliği sağlamak amacıyla oluşturduğu önemli bir siyasi ve askeri pakt olarak tarihteki yerini almıştır. Bu yazıda, antantın hangi devletler tarafından imzalandığını, amacını ve tarihsel bağlamını inceleyeceğiz.
Balkan Antantı, 9 Şubat 1934 tarihinde Atina'da imzalanan bir dostluk ve iş birliği anlaşmasıdır. Temel amacı, Balkanlar'da sınırların mevcut durumunu korumak, üye devletlerin toprak bütünlüğüne saygı göstermek ve olası dış tehditlere karşı ortak hareket etmekti. Bu antant, özellikle revizyonist devletlerin (örneğin Bulgaristan ve İtalya) yayılmacı politikalarına karşı bir denge unsuru olarak düşünülmüştü.
Balkan Antantı'nı imzalayan ve resmen üye olan dört Balkan devleti şunlardır:
Balkan Antantı'na Bulgaristan, Arnavutluk ve İtalya (Balkanlarda etkili olmasına rağmen) katılmamıştır. Özellikle Bulgaristan, I. Dünya Savaşı sonrası kaybettiği toprakları geri almayı hedefleyen revizyonist bir politika izlediği için antanta dahil olmamıştır. Arnavutluk ise o dönemde İtalya'nın etkisi altındaydı.
Antant, üyeler arasında danışma mekanizmaları kurmuş ve saldırı durumunda ortak savunma öngörmüştür. Ancak, II. Dünya Savaşı'nın patlak vermesi ve özellikle 1940'larda Almanya'nın Balkanlar'a yayılmasıyla etkinliğini yitirmiş, fiilen sona ermiştir.
Balkan Antantı, Türkiye'nin aktif bölgesel diplomasisinin önemli bir örneğidir. Aynı zamanda, Balkan devletlerinin ilk kez kendi inisiyatifleriyle bir araya gelerek kolektif güvenlik arayışına girmeleri açısından sembolik bir değer taşır. Günümüz Balkan iş birliği çabalarının erken bir öncüsü olarak değerlendirilebilir.
Sonuç olarak, Balkan Antantı 1930'ların siyasi gerçeklerine uygun, pratik bir ittifak girişimiydi. Üye devletlerin imzacı olarak yer aldığı bu pakt, bölge tarihinde barışçıl iş birliği adına atılmış önemli bir adımdı.
