Edebiyatımızın unutulmaz karakterlerinden biri olan Behlül, Halid Ziya Uşaklıgil'in Türk edebiyatının ilk büyük romanı kabul edilen Aşk-ı Memnu eserinin başlıca kahramanlarındandır. Roman, 1899-1900 yıllarında yazılmış ve Servet-i Fünun döneminin en önemli eserlerinden biri olmuştur.
Roman, zengin ve kültürlü bir aile olan Adnan Bey'in konağında geçer. Behlül, Adnan Bey'in yeğenidir. Yakışıklı, alımlı, iyi eğitimli ancak sorumsuz, çapkın ve hayatı hafife alan bir genç adam olarak tasvir edilir. Karakterinin merkezinde, sürekli bir haz ve heyecan arayışı vardır.
Behlül'ün karakteri, romanın trajik çatışmasının ana eksenini oluşturur. Olay örgüsü, onun iki kadınla olan ilişkisi etrafında şekillenir:
Behlül, sadece bir "çapkın" değildir. O, döneminin "alafranga" züppe tipini temsil eder. Batılı yaşam tarzını yüzeysel olarak benimsemiş, ahlaki değerlerden uzak, bencil ve zevkperest bir karakter olarak, Servet-i Fünun edebiyatının "bireyin iç çatışmaları" temasını somutlaştırır. Eylemleri, konak içindeki tüm dengeleri alt üst eder ve kaçınılmaz sona zemin hazırlar.
Behlül, Halid Ziya Uşaklıgil'in ustalıkla çizdiği, okuyucuda hem itici hem de acınası duygular uyandıran karmaşık bir karakterdir. Onun hikayesi, Aşk-ı Memnu romanını sadece bir aşk hikayesi olmaktan çıkarır; toplumsal değişim, ahlak, yasaklar ve yıkıcı tutkular üzerine derin bir psikolojik tahlile dönüştürür. Bu nedenle, Türk romanının kilometre taşlarından biri olan bu eseri okumak, Behlül'ü anlamaktan geçer.
