Dehriyye, İslam felsefesi ve kelamında, evrenin yaratılışını ve bir yaratıcıyı reddeden, maddenin (dehr) ezelî ve ebedî olduğunu savunan düşünce akımıdır. "Dehr" kelimesi, zaman ve sonsuzluk anlamlarına gelir. Bu akımın takipçilerine Dehriyyûn denir.
Dehriyye düşüncesi, İslam öncesi dönemdeki bazı Arap topluluklarında ve eski Yunan felsefesindeki materyalist eğilimlerden etkilenmiştir. Kur'an-ı Kerim'deki "Dediler ki: Hayat, ancak bu dünyadaki hayatımızdır. Ölürüz ve yaşarız. Bizi ancak zaman (dehr) helak eder." (Câsiye Suresi, 24. ayet) ifadesi, bu inanışa atıfta bulunur.
İslam âlimleri ve filozoflar, Dehriyye'yi hem akli hem de nakli delillerle eleştirmişlerdir:
Dehriyye, günümüzdeki felsefi materyalizm ile benzerlikler taşır. Her iki düşünce de:
Ancak, Dehriyye daha çok İslami bir bağlamda ortaya çıkmış ve ele alınmış tarihsel bir akımdır.
Dehriyye, İslam düşünce tarihinde ateist ve materyalist bir eğilim olarak karşımıza çıkar. Temel tezi, maddenin ezelî olduğu ve her şeyin belirleyicisinin "zaman" olduğudur. Bu görüş, İslam inancının temelini oluşturan tevhid anlayışıyla doğrudan çeliştiği için, hem Kur'an'da hem de sonraki dönem kelam ve felsefe eserlerinde güçlü bir şekilde eleştirilmiştir.