Elektron, atomun yapısında bulunan temel parçacıklardan biridir. Atom çekirdeğinin etrafındaki yörüngelerde dolanır ve negatif (-) elektrik yüküne sahiptir. Elektronlar, atomun kütlesinin çok küçük bir kısmını oluştururken, kimyasal tepkimelerin ve elektriğin temelini oluştururlar.
Elektron, 1897 yılında İngiliz fizikçi J.J. Thomson tarafından katot ışın tüpü deneyleri sırasında keşfedilmiştir. Thomson, bu deneylerde katot ışınlarının manyetik ve elektrik alanlardan etkilendiğini gözlemleyerek, bu ışınların negatif yüklü parçacıklardan oluştuğunu kanıtlamıştır.
Elektronun durgun kütlesi çok küçüktür.
Elektronlar, atomun çekirdeği etrafında belirli enerji seviyelerine veya yörüngelere sahiptir. Kesin konumları ve momentumları aynı anda bilinemez (Heisenberg Belirsizlik İlkesi). Bu nedenle, bulunma olasılıklarının yüksek olduğu bölgelerden (orbital) bahsedilir.
Elektronun, bir çeşit içsel açısal momentumu vardır. Buna spin denir. Elektron spini, kuantum mekaniğine göre yalnızca iki değer alabilir: \( +\frac{1}{2} \) veya \( -\frac{1}{2} \). Bu, bir orbitalde en fazla iki elektronun bulunabilmesinin ve yönlerinin zıt olmasının nedenidir (Pauli Dışlama İlkesi).
Elektron, hem tanecik hem de dalga özelliği gösterir. Bu, modern kuantum mekaniğinin temel taşlarından biridir. Örneğin, elektronlar bir çift yarıktan geçirildiğinde, tıpkı ışık gibi girişim deseni oluşturur.