Fecr-i Ati, Türk edebiyatında 1909-1912 yılları arasında etkili olmuş bir edebi topluluktur. Arapça kökenli bir kelime olan "Fecr-i Ati", "geleceğin şafağı" veya "geleceğin aydınlığı" anlamına gelmektedir. Bu topluluk, Servet-i Fünun edebiyatının devamı niteliğinde olsa da, kendine özgü bir sanat anlayışı geliştirmiştir.
Fecr-i Ati topluluğu, 20 Mart 1909 tarihinde İstanbul'da Hilal Matbaası'nda toplanan genç sanatçılar tarafından kurulmuştur. Topluluğun temel amacı, Batı edebiyatını yakından takip ederek Türk edebiyatını geliştirmek ve modernleştirmekti. Sanatın şahsi ve saygıdeğer olduğu ilkesini benimsemişlerdir.
Ahmet Haşim (1884-1933), Fecr-i Ati topluluğunun en önemli ve en tanınmış temsilcisidir. Bağdat'ta doğan Haşim, sembolizmin Türk edebiyatındaki en güçlü temsilcisi olarak kabul edilir. Şiirlerinde musikiye yakın bir ahenk oluşturmuş, empresyonist (izlenimci) bir üslup geliştirmiştir.
Fecr-i Ati topluluğu, I. Dünya Savaşı'nın başlaması ve üyelerinin farklı yönlere kayması nedeniyle 1912 yılında dağılmıştır. Topluluğun bazı üyeleri Milli Edebiyat akımına katılırken, Ahmet Haşim gibi bazı isimler bağımsız sanat anlayışlarını sürdürmüşlerdir.
Fecr-i Ati topluluğu, Türk edebiyatında kısa ömürlü olmasına rağmen, özellikle Ahmet Haşim'in şiirleriyle kalıcı bir iz bırakmıştır. Batı edebiyatı ile yerli unsurları birleştirme çabaları ve sanatın özerkliğine yaptıkları vurgu, Türk edebiyatının modernleşme sürecinde önemli bir aşama olarak değerlendirilmektedir.
