Kaside, divan edebiyatının en önemli nazım şekillerinden biridir. Genellikle bir devlet büyüğünü övmek amacıyla yazılan, uzun ve gösterişli bir şiir türüdür. Kasideler, sadece övgü içermekle kalmaz, aynı zamanda dönemin sosyal, kültürel ve siyasi hayatına dair önemli bilgiler de sunar. Bir kaside, belirli bölümlerden oluşur ve her bölümün kendine özgü bir işlevi vardır.
Kasidenin ilk bölümüdür. Genellikle bahar, yaz, kış gibi doğa tasvirleri veya aşk, şarap gibi konular işlenir. Nesib, kasidenin asıl konusuna bir hazırlık niteliğindedir ve şairin yeteneğini sergileme fırsatı sunar.
Nesib bölümünden sonra gelen, genellikle tek beyitten oluşan bölümdür. Girizgah, nesibdeki konudan asıl konuya geçişi sağlar. Bu bölümde, övülecek kişiye veya konuya bir gönderme yapılır.
Kasidenin en önemli bölümüdür. Bu bölümde, kasidenin sunulduğu kişi (genellikle bir padişah, vezir veya devlet büyüğü) övülür. Methiyede, övülen kişinin cesareti, adaleti, bilgeliği, cömertliği gibi özellikleri abartılı bir şekilde anlatılır.
Şairin kendini övdüğü bölümdür. Fahriyede, şair kendi yeteneğini, bilgisini, sanatını ve diğer şairler arasındaki üstünlüğünü vurgular. Bu bölüm, şairin özgüvenini ve sanatsal iddiasını ortaya koyar.
Kasidenin son bölümüdür. Bu bölümde, övülen kişi için iyi dileklerde bulunulur, onun uzun ömürlü olması, başarılı olması ve mutlu bir hayat sürmesi için dualar edilir. Aynı zamanda, devletin ve milletin bekası için de dualar yer alabilir.
