Şapka Kanunu, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş yıllarında, 25 Kasım 1925 tarihinde kabul edilen 671 Sayılı "Şapka İktisası Hakkında Kanun"'un halk arasındaki yaygın adıdır. Bu kanun, Türk toplumunun görünümünü modernleştirmeyi ve batılılaştırmayı amaçlayan Atatürk devrimlerinin önemli bir parçasıdır.
Kanunun temel amacı, o dönemde kullanılan geleneksel başlıkların (fes, sarık gibi) yerine, Batı dünyasında yaygın olan şapkayı getirmekti. Bu, sadece bir kıyafet değişikliği değil, aynı zamanda çağdaş bir toplum yaratma ve laikleşme yolunda atılmış sembolik bir adımdı.
Şapka Kanunu, toplumda büyük bir değişimi temsil ettiği için bazı kesimlerden tepki görmüştür. Özellikle dini ve geleneksel değerlere bağlı olanlar için bu değişim zorlayıcı olmuştur. Bu tepkiler, "Şapka İsyanları" olarak bilinen bazı yerel ayaklanmalara yol açmış, ancak bu ayaklanmalar kısa sürede kontrol altına alınmıştır.
Zamanla şapka, modern ve laik Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının bir simgesi haline gelmiştir.
Şapka Kanunu, Atatürk'ün "Kılık Kıyafet ve Medeni Kanun" alanındaki devrimlerinin en görünür olanlarından biridir. Bu kanunla birlikte:
Bu yönüyle Şapka Kanunu, Türk modernleşme tarihinin dönüm noktalarından biri olarak kabul edilir.