Şiir, duygu ve düşünceleri etkili bir şekilde ifade etmek için yazılan bir edebiyat türüdür. İşlediği konulara ve söyleyiş biçimlerine göre beş ana türe ayrılır.
Bu tür şiirler, duyguların coşkulu ve etkileyici bir dille anlatıldığı şiirlerdir. Adını, Antik Yunan'da lir adlı çalgı eşliğinde söylenen şiirlerden alır. Aşk, ayrılık, özlem, ölüm, doğa sevgisi ve mutluluk gibi bireysel duygular işlenir. Duygusal bir yoğunluk hakimdir.
Örnek: "Beni candan usandırdı, cefadan yar usanmaz mı? / Felekler yandı ahımdan, muradım şem'i yanmaz mı?" - Fuzuli
Epik şiirler, kahramanlık, yiğitlik, savaş ve destansı konuları işler. Bu şiirlerde olağanüstü olaylar ve kahramanlıklar anlatılır. Coşkulu ve abartılı bir anlatımı vardır. Bir milletin tarihindeki önemli olaylar bu türde ele alınabilir.
Örnek: "Durmayın, kalkın! Yürüyün gece gündüz demeden! / Yürüyün, yürüyün çıkarıncaya dek son nefesinizi!" - Fazıl Hüsnü Dağlarca
Didaktik şiirin amacı öğretmek, bir düşünceyi aşılamak veya ahlaki bir ders vermektir. Duygudan çok düşünce ön plandadır. Bilgi, erdem, ahlak gibi konular işlenir. Fabl türündeki eserler de bu kategoride değerlendirilebilir.
Örnek: "Ey oğul, sabret, kalbin taş olsun / Hakikatin sesi, çıksın yükselsin" - Nâbî
Pastoral şiirler, doğa güzelliklerini, kır ve köy yaşamının sade ve sakin hayatını anlatır. Şehir yaşamının karmaşasından uzak, sakin ve huzurlu bir dünyayı tasvir eder. İki türü vardır: idil (kır yaşamının güzelliklerini anlatan kısa şiirler) ve eglog (çobanların aşk ve kır hayatını konuşma şeklinde anlatan şiirler).
Örnek: "Çoban çeşmesi, derinden / Derinden derine bir ses / Geliyor duyuyor musun?" - Faruk Nafiz Çamlıbel
Satirik şiirler, toplumdaki veya bireylerdeki düzensizlikleri, aksaklıkları, kusurları ve gülünç durumları eleştirmek için yazılır. Bu eleştiri, iğneleyici, alaycı ve hicivli (yergi) bir dille yapılır. Amacı, eleştirilen durumu düzeltmek veya okuyucuyu düşündürmektir.
Örnek: "Söyle Nef'î, bu sözün cevher-i yektâsı mıdır? / Yoksa, ol şîşe-i sehhârın aheng-ârâsı mıdır?" - Nef'i
