Tecahül-i arif, sözlük anlamı itibarıyla "bilmezden gelme" anlamına gelir. Edebiyatta ise, bir şeyi bildiği halde bilmezden gelerek, nükte yapmak, şaşkınlık yaratmak veya farklı bir anlam katmak amacıyla kullanılan bir söz sanatıdır. Bu sanatta amaç, cehaleti değil, aksine bilgiyi kullanarak etkili bir ifade yaratmaktır.
Edebiyatımızda tecahül-i arif sanatına sıkça rastlanır. İşte bazı örnekler:
Örnek 1:
"Gül müdür, bülbül müdür, nedir bu nazenin ses?"
Bu dizede şair, aslında o sesin bir bülbüle ait olduğunu bilmektedir. Ancak bilmezden gelerek, hem bir merak unsuru yaratır, hem de bülbülün sesinin güzelliğine vurgu yapar.
Örnek 2:
"Gökyüzünde parlayan nedir, güneş midir acep?"
Burada da şair, gökyüzünde parlayan şeyin güneş olduğunu bilmektedir. Ancak bilmezden gelerek, güneşin parlaklığına ve etkileyiciliğine dikkat çekmektedir.
Tecahül-i arif, edebiyatın zengin ve renkli dünyasında önemli bir yere sahiptir. Bilgiyi kullanarak bilmezden gelme sanatı, anlatıma derinlik, nükte ve estetik katar. Edebiyatseverler için, metinlerdeki bu ince detayları fark etmek, okuma deneyimini daha da zenginleştirir.