Tehcir Kanunu, diğer adıyla Sevk ve İskan Kanunu, Osmanlı İmparatorluğu tarafından 27 Mayıs 1915 tarihinde çıkarılan ve özellikle Doğu Anadolu Bölgesi'ndeki Ermeni nüfusunun savaş bölgelerinden daha güvenli bölgelere göç ettirilmesini amaçlayan bir kanundur. Kanun, resmî adıyla "Savaş Zamanında Askerî ve Sivil Memurlar Tarafından İşlenen Suçlar Hakkında Kanun" olarak da bilinir.
Tehcir Kanunu'nun çıkarılmasının ardında yatan temel nedenler şunlardır:
Kanun kapsamında, Ermeni nüfusu belirlenen bölgelerden Suriye ve çevresindeki Osmanlı topraklarına zorunlu göçe tabi tutulmuştur. Göç sırasında birçok insan hayatını kaybetmiş, büyük acılar yaşanmıştır. Bu olaylar, günümüzde hala tartışılan ve farklı yorumlara açık olan bir konudur.
Tehcir Kanunu'nun uygulanması, Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde yaşanan en tartışmalı olaylardan biridir. Ermeni tarafı, bu olayları bir soykırım olarak nitelendirirken, Türk tarafı ise tehcirin savaş koşullarında alınan zorunlu bir önlem olduğunu savunmaktadır. Bu konuda farklı görüşler ve yorumlar bulunmaktadır.
Özetle, Tehcir Kanunu, I. Dünya Savaşı sırasında Osmanlı İmparatorluğu tarafından çıkarılan ve Ermeni nüfusunun zorunlu göç ettirilmesini öngören bir kanundur. Çıkarılma nedenleri arasında savaş koşulları, iç güvenlik endişeleri ve stratejik amaçlar bulunmaktadır. Kanunun uygulanması ve sonuçları günümüzde hala tartışılmaktadır.