Teleskop, uzaktaki nesneleri daha büyük ve net görmemizi sağlayan bir optik alettir. Temel olarak iki ana işlevi yerine getirir:
Bu iki işlem, teleskopun içindeki mercekler ve/veya aynalar aracılığıyla gerçekleştirilir.
Teleskopun en önemli parçası, ışığı toplayan ve odak noktasına getiren objektif sistemidir. Bu sistem iki farklı şekilde olabilir:
Objektifin çapı (açıklık) ne kadar büyükse, teleskop o kadar fazla ışık toplayabilir. Bu da daha sönük nesneleri görmemizi ve daha yüksek çözünürlük elde etmemizi sağlar.
Objektifin oluşturduğu küçük ve odaklanmış görüntü, doğrudan bakmak için hala çok küçüktür. İşte bu noktada oküler (veya göz merceği) devreye girer. Oküler, bir büyüteç gibi çalışır. Objektifin oluşturduğu bu küçük görüntüyü alır ve gözümüzün rahatça görebileceği kadar büyütür.
Büyütme gücü, objektifin odak uzaklığının okülerin odak uzaklığına bölünmesiyle hesaplanır:
\( \text{Büyütme} = \frac{\text{Objektif Odak Uzaklığı}}{\text{Oküler Odak Uzaklığı}} \)
Örneğin, objektif odak uzaklığı 1000 mm ve oküler odak uzaklığı 10 mm olan bir teleskopun büyütmesi \( \frac{1000}{10} = 100 \) kat olur.
Önemli Not: Bir teleskopun asıl amacı nesneleri "yakınlaştırmak" değil, ışık toplamaktır. Büyütme, toplanan bu ışığın işlenmesinin bir sonucudur. Daha fazla ışık toplamak, daha sönük ve uzaktaki gök cisimlerini görmenin anahtarıdır.