Yedi Meşaleciler, Türk edebiyatında 1928 yılında ortaya çıkan ve Cumhuriyet dönemi şiirine yeni bir soluk getiren önemli bir edebi topluluktur. Adını "Yedi Meşale" adlı ortak kitaptan alan bu grup, Türk şiirinde biçim ve içerik açısından önemli yenilikler getirmiştir.
Bu edebi topluluk yedi genç yazardan oluşmaktaydı:
Yedi Meşaleciler'in en duyarlı ve lirik şairidir. Şiirlerinde çocukluk özlemi, anılar, ev-aile sevgisi, yalnızlık, ölüm ve kadere boyun eğiş gibi temaları işlemiştir. Hece ölçüsünü kullanmakla birlikte, serbest şiire de yönelmiştir. "Sebil ve Güvercinler", "Geçen Zaman", "Nefes Almak" önemli eserlerindendir.
Hem şair hem de yayıncı kimliğiyle Türk edebiyatında iz bırakmıştır. 1933 yılında çıkarmaya başladığı Varlık Dergisi ve kurduğu Varlık Yayınevi ile Türk edebiyatına büyük katkı sağlamıştır. Şiirlerinde toplumsal konulara da yer vermiş, roman, öykü, oyun ve deneme türlerinde de eserler vermiştir. "Kahramanlar", "Onar Mısra", "Bir Kadın Söylüyor" önemli eserlerindendir.
Yedi Meşaleciler, Türk edebiyatında önemli bir dönüm noktasıdır. Kendilerinden önceki Milli Edebiyat anlayışına tepki olarak doğmuşlar ve şiirimizi çağdaş bir çizgiye taşımışlardır. Grubun üyeleri daha sonra farklı edebi yönelimlere kaymış olsalar da, başlangıçtaki bu ortak çabaları Türk şiirinin gelişimine önemli katkılar sağlamıştır.
Bu topluluk, özellikle Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin şekillenmesinde etkili olmuş ve kendilerinden sonra gelen pek çok şairi etkilemiştir.
