Soru:
1804'te başlayan Birinci Sırp İsyanı, 1813'te bastırılmasına rağmen Sırplar 1815'te İkinci Sırp İsyanı'nı başlattı. İkinci isyanın lideri Miloş Obrenoviç, birinci isyandan farklı olarak hangi stratejiyi izleyerek nihayetinde özerkliği kazanmayı başarmıştır?
Çözüm:
💡 Bu soru, iki isyan arasındaki temel farkı ve başarıya giden yolu anlamamızı sağlar. İki liderin (Kara Yorgi ve Miloş) yaklaşımlarını karşılaştıralım:
- ➡️ Kara Yorgi'nin Stratejisi (1804-1813): Daha radikal ve savaşçı bir tutum benimsemiş, bağımsızlık hedefini açıkça ortaya koymuş ve Rusya'ya güvenmiştir. Ancak Napolyon Savaşları nedeniyle Rus desteği çekilince isyan Osmanlı kuvvetleri tarafından kanlı bir şekilde bastırılmıştır.
- ➡️ Miloş Obrenoviç'in Stratejisi (1815 ve sonrası): Miloş, birinci isyanın başarısızlığından ders çıkardı. Daha diyalojik ve pragmatik bir politika izledi. Amacını bağımsızlık değil, "Osmanlı himayesinde özerklik" olarak belirledi. Osmanlı merkezi hükümetiyle müzakere masasına oturdu ve onlara "düzeni sağlayan bir partner" olduğunu kanıtlamaya çalıştı.
✅ Sonuç olarak, Miloş Obrenoviç, açık çatışma yerine diplomasi ve müzakereleri ön planda tutan, daha ılımlı ve gerçekçi bir strateji izleyerek 1830'da resmen özerk Sırbistan Prensliği'ni kurmayı başarmıştır.
