DNA'nın kendini eşlemesi, hücre bölünmesinden önce gerçekleşen hayati bir süreçtir. Bu sayede bir hücreden iki yeni hücre oluştuğunda, genetik bilgi eksiksiz ve hatasız bir şekilde yavru hücrelere aktarılabilir.
DNA molekülü, "Helikaz" adı verilen bir enzim (özel bir protein) yardımıyla bir fermuar gibi iki ipliğe ayrılarak açılır. Açılan bu bölgeye "replikasyon çatalı" denir.
Açılan her bir DNA ipliği, yeni bir iplik oluşturmak için şablon (kalıp) olarak kullanılır. Çekirdekte serbest halde bulunan nükleotidler, "DNA Polimeraz" enzimi yardımıyla bu kalıp ipliklerin karşısına tamamlayıcı baz eşleşmesi kuralına göre dizilir.
Tamamlayıcı Baz Eşleşmesi Kuralı:
Örneğin, kalıp iplikteki baz sırası A-T-G-C ise, karşısına dizilecek yeni ipliğin baz sırası T-A-C-G olacaktır.
Eşleme sırasında bazen hatalar olabilir. DNA Polimeraz enzimi, bu hataları kontrol eder ve düzeltir. Bu sayede genetik bilgi büyük oranda hatasız kopyalanmış olur.
Eşleme tamamlandığında, orijinal DNA molekülünden iki yeni DNA molekülü oluşur. Bu yeni DNA'ların her biri, bir eski iplik ve bir yeni iplik içerir. Bu nedenle bu sürece "yarı korunumlu eşleme" denir.
Yani, her yeni DNA molekülü hem orijinalden bir parça taşır hem de yepyeni bir parça içerir!