Bir ekosistem, belirli bir alanda bulunan canlılar (biyotik faktörler) ile bu canlıların yaşadığı fiziksel çevrenin (abiyotik faktörler) oluşturduğu bir bütündür. Biyotik faktörler, ekosistem içindeki tüm canlı varlıkları ifade eder ve birbirleriyle sürekli bir etkileşim içindedirler.
Biyotik faktörler, ekosistemdeki işlevlerine göre üç ana gruba ayrılır:
Bu canlılar, kendi besinlerini kendileri üretir. Genellikle fotosentez (\( 6CO_2 + 6H_2O + Işık Enerjisi \rightarrow C_6H_{12}O_6 + 6O_2 \)) yoluyla inorganik maddelerden organik besin sentezlerler. Ekosistemdeki enerjinin temel kaynağıdırlar.
Örnekler: Bitkiler, algler (yosunlar), bazı bakteriler.
Bu canlılar, besin ihtiyaçlarını diğer canlıları yiyerek karşılarlar. Kendi başlarına besin üretemezler. Kendi aralarında dört gruba ayrılırlar:
Bu canlılar, ölmüş bitki ve hayvan artıklarını, ayrıca diğer organik atıkları parçalayarak beslenirler. Bu süreçte, toprağa minerallerin geri dönmesini sağlarlar ve madde döngüsünde hayati bir rol oynarlar.
Örnekler: Bazı bakteriler, mantarlar (şapkalı mantar, küf mantarı).
Ekosistemdeki biyotik faktörler birbirleriyle sürekli etkileşim halindedir. Bu etkileşimler besin zincirlerini ve besin ağlarını oluşturur. Örneğin, bir besin zinciri şu şekilde olabilir:
Bitki (Üretici) → Çekirge (Birincil Tüketici) → Kurbağa (İkincil Tüketici) → Yılan (Üçüncül Tüketici) → Kartal (Üçüncül Tüketici)
Bu zincirdeki her canlı, bir sonrakine enerji ve besin aktarır. Ayrıştırıcılar ise zincirdeki tüm canlılar öldüğünde devreye girerek maddelerin doğaya geri kazandırılmasını sağlar.