Elektronegatiflik, bir atomun bir kimyasal bağ içinde elektronları kendine çekme yeteneğinin ölçüsüdür. Bağlanma bağlamında ele alınır ve göreceli (karşılaştırmalı) bir kavramdır. Örneğin, hidrojen florür (HF) molekülündeki bağda, flor atomunun hidrojen atomundan daha elektronegatif olduğunu söyleriz. Elektronegatiflik birimi yoktur ve genellikle Pauling ölçeği ile ifade edilir.
Elektron ilgisi ise, gaz halindeki nötr bir atomun bir elektron kazanarak (-1 yüklü) bir iyon oluştururken açığa çıkardığı enerjidir. Bu, atomun izole (yalıtılmış) durumdaki bir özelliğidir ve birimi genellikle kJ/mol'dür. Örneğin, bir klor atomuna bir elektron eklendiğinde, enerji açığa çıkar ve bu onun elektron ilgisidir.
Bu iki kavram birbiriyle yakından ilişkilidir. Genellikle periyodik tabloda sağa ve yukarıya doğru gidildikçe hem elektronegatiflik hem de elektron ilgisi (genel eğilim olarak) artar. Bunun nedeni, atom yarıçapının azalması ve çekirdek yükünün etkisinin daha güçlü hissedilmesidir. Yüksek elektron ilgisine sahip bir atom, genellikle yüksek elektronegatifliğe de sahiptir çünkü her ikisi de atomun elektronları ne kadar güçlü çektiğinin bir göstergesidir.
Özetle: Elektronegatiflik bir atomun "bağ içindeki açgözlülüğü", elektron ilgisi ise "yalnızken bir elektronu ne kadar istediğinin enerjisel karşılığı" olarak düşünülebilir.