Eğitimde ölçme ve değerlendirmenin temelini oluşturan, uzun yıllardır yaygın olarak kullanılan bu araçlar, öğrenci başarısını ve öğrenme düzeyini belirlemek için sıklıkla başvurulan yöntemlerdir. İşte bu geleneksel araçların detaylı bir incelemesi:
En yaygın kullanılan geleneksel ölçme aracıdır. Öğrencilerin bilgi, kavrama, uygulama ve analiz düzeyindeki davranışlarını ölçmeyi amaçlar.
Her sorunun bir kökü ve genellikle 4-5 seçeneği bulunur. Nesnellik, hızlı puanlama ve geniş konu kapsamı açısından güçlüdür.
Bir ifadenin doğru veya yanlış olduğunun belirlenmesi istenir. Temel bilgi ve kavram yanılgılarını tespit etmek için kullanışlıdır.
Formül: Düzeltme formülü uygulanarak şans başarısı azaltılabilir: \( Puan = Doğru Sayısı - \frac{Yanlış Sayısı}{(Seçenek Sayısı - 1)} \)
İki sütun halinde verilen (genellikle sol sütunda sorular, sağ sütunda cevaplar) bilgilerin birbiriyle eşleştirilmesi istenir. Terim-tanım, tarih-olay, kişi-eser eşleştirmede sık kullanılır.
Yüz yüze iletişim yoluyla ölçme yapılır. Öğrencinin ifade yeteneği, özgüveni ve anlık düşünme becerisi hakkında bilgi verir. Ancak, puanlama tutarlılığını sağlamak zor olabilir ve öğrencide kaygı yaratabilir.
Öğrencinin bireysel veya grup halinde, belirli bir süre içinde araştırma yaparak, bilgiyi derleyip sunmasını gerektirir. Yaratıcılık, araştırma becerisi, planlama ve rapor yazma becerilerini ölçer.
Sonuç: Geleneksel ölçme araçları, eğitimde vazgeçilmez bir yere sahip olsa da, öğrenmeyi çok yönlü değerlendirebilmek için performans dayanaklı, portfolyo, dereceli puanlama anahtarı (rubrik) gibi alternatif ölçme araçlarıyla desteklenmelidir.
