Nüfus artış hızını azaltmak isteyen ülkeler genellikle yüksek nüfus yoğunluğuna, sınırlı kaynaklara veya hızlı nüfus büyümesinin ekonomik kalkınmayı zorlaştırdığı ülkelerdir. Bu ülkeler, genellikle nüfus planlaması politikaları uygular.
Hindistan: Dünyanın en kalabalık ikinci ülkesi olan Hindistan, 1950'lerden beri nüfus planlaması programları uygulamaktadır. Aile planlaması hizmetlerini teşvik eden politikalar izlemektedir.
Çin: En bilinen örnek, 1979-2015 yılları arasında uygulanan "Tek Çocuk Politikası"dır. Hızlı nüfus artışının ekonomik kalkınmayı engelleyeceğini düşünen Çin, bu politika ile nüfus artış hızını önemli ölçüde düşürmüştür.
Bangladeş: Sınırlı toprak ve kaynaklara sahip olan ve yüksek nüfus yoğunluğu bulunan Bangladeş, aile planlaması ve doğum kontrol yöntemlerinin yaygınlaştırılması için çalışmaktadır.
Endonezya: Yoğun nüfuslu adalarda (özellikle Java) nüfus dağılımını dengelemek ve genel nüfus artış hızını azaltmak için "Aile Planlaması Programı" yürütmektedir.
İran: 1980'lerdeki yüksek doğurganlık oranlarının ardından, İran hükümeti etkili bir aile planlaması programı başlattı. Doğum kontrol yöntemlerine erişimi kolaylaştırarak nüfus artış hızında dramatik bir düşüş sağladı.
Mısır: Nil Nehri çevresinde yoğunlaşan nüfus ve sınırlı tarım arazileri, Mısır'ı nüfus artış hızını kontrol altına almaya itmiştir. Aile planlaması hizmetleri devlet tarafından desteklenmektedir.
Bu politikaların temel amacı, nüfus artış hızını, ülkenin kaynakları ve ekonomik kapasitesi ile uyumlu bir seviyeye getirerek sürdürülebilir kalkınmayı sağlamaktır.
