Haritalar, yeryüzünün bir bölümünün veya tamamının belirli ölçeklerle küçültülerek düzlem üzerine aktarılmasıdır. Ancak yeryüzü engebeli bir yapıya sahiptir ve bu engebeleri (dağ, tepe, vadi, plato vb.) iki boyutlu bir düzlem üzerinde gösterebilmek için çeşitli yöntemler geliştirilmiştir.
Bu yöntemde, yükselti basamakları farklı renklerle gösterilir. Genellikle fiziki haritalarda kullanılır ve yükselti arttıkça renkler koyulaşır.
Avantajı: Yükselti farkları çok net ve hızlı bir şekilde anlaşılır.
Bu yöntemde, yer şekilleri ışık-gölge oyunu ile üç boyutluymuş gibi gösterilir. Işığın genellikle kuzeybatı köşeden geldiği kabul edilir. Işık alan yamaçlar açık, gölgede kalan yamaçlar ise koyu renkle taranır.
Bu, yer şekillerini göstermek için kullanılan en yaygın ve en bilimsel yöntemdir. Deniz seviyesinden aynı yükseklikteki noktaların birleştirilmesiyle oluşturulan kapalı eğrilere izohips denir.
Bu yöntemde, harita üç boyutlu olarak fiziksel malzemeler (plastik, alçı, tahta vb.) kullanılarak modellenir. Yer şekillerini en gerçekçi gösteren yöntemdir.
Haritalarda yer şekillerini göstermek için birden fazla yöntem bulunur. Renklendirme hızlı anlaşılır, gölgelendirme görseldir, kabartma en gerçekçisidir. Ancak yükselti, eğim ve yer şekli hakkında en ayrıntılı ve ölçülebilir bilgiyi izohips yöntemi verdiği için topoğrafya haritalarında en çok tercih edilen yöntemdir.