Yer kabuğunu oluşturan levhaların hareketleri sonucu meydana gelen yatay yönlü sıkışma kuvvetleri, kayaçların kıvrılması veya kırılmasıyla sonuçlanır. Bu süreç, dağların oluşumunu tetikler.
Esnek yapıdaki tortul tabakaların, yan basınçlara maruz kalmasıyla kıvrılarak yükselmesi sonucu oluşur. Bu kıvrımların yüksekte kalan kısımlarına antiklinaller, çukurda kalan kısımlarına ise senklinaller denir.
Sert ve kırılgan yapıdaki kayaçların, yan basınçlara maruz kalmasıyla kırılması ve bazı blokların yükselmesi, bazılarının ise çökmesi sonucu oluşur. Yüksekte kalan bloklara horst (dağ), çöken bloklara ise graben (ova) denir.
Yer kabuğunun geniş alanlarında meydana gelen yavaş yükselme veya alçalma hareketleridir. Bu hareketler, izostatik denge prensibine göre gerçekleşir.
Yer kabuğunun, manto üzerinde dengede durmasıdır. Bu denge, erozyon, buzullaşma, tortulanma gibi faktörlerle bozulabilir.
Epirojenez sonucu deniz seviyesinin karaya doğru ilerlemesine deniz ilerlemesi (transgresyon), deniz seviyesinin geriye çekilmesine ise deniz gerilemesi (regresyon) denir.
Epirojenez, kıyı çizgilerinde değişikliklere, akarsu yataklarının eğiminde farklılıklara ve taraçaların oluşumuna yol açar.
