Bu eser, Türk edebiyat tarihinde batılı anlamda yazılmış ilk yerli roman olarak kabul edilir. Tanzimat Dönemi yazarlarından Şemsettin Sami tarafından 1872 yılında yazılmıştır. Roman, döneminin toplumsal yapısını ve insan ilişkilerini ele alması açısından büyük önem taşır.
Roman, genç bir çift olan Talat ile Fitnat'ın aşk hikayesini anlatır. Bu aşk hikayesi üzerinden dönemin toplumsal sorunlarına ışık tutar:
Roman, mektuplaşma tekniği ile kurgulanmıştır. Talat ve Fitnat'ın birbirlerine yazdıkları mektuplar üzerinden hikaye ilerler. Bu teknik, okuyucunun karakterlerin iç dünyalarını daha iyi anlamasını sağlar.
Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat, sadece bir aşk hikayesi değil, aynı zamanda bir dönemin sosyal eleştirisidir. Eser, Türk romanının gelişiminde önemli bir kilometre taşıdır ve modern Türk edebiyatının temellerinin atılmasında önemli rol oynamıştır.