Dersin Konusu: Öğrenme Psikolojisi - Klasik (Pavlovian) Koşullanma
Hedef: Bu dersin sonunda öğrenci, klasik koşullanmadaki üç temel uyarıcı türünü tanımlayabilecek ve birbirinden ayırt edebilecektir.
Klasik koşullanma, İvan Pavlov'un köpekler üzerindeki çalışmalarıyla ün kazanmış temel bir öğrenme türüdür. Bu süreci anlamak için üç kritik uyarıcı kavramını iyi bilmek gerekir. Bu notlar, bu kavramları adım adım açıklamaktadır.
Başlangıçta, organizma üzerinde herhangi bir otomatik veya doğal tepkiye neden olmayan uyarıcıdır. "Nötr" olması, ilgisiz veya önemsiz olduğu anlamına gelmez; sadece henüz bir koşullu tepkiyle eşleşmemiş olduğu anlamına gelir.
Klasik Deneydeki Örneği: Pavlov'un deneyinde, köpekler ilk başta zil sesine (NS) karşı salya salgılamazlardı.
Organizma üzerinde doğuştan gelen, otomatik ve öğrenilmemiş bir tepki (Koşulsuz Tepki - UR) uyandıran uyarıcıdır. "Koşulsuz" ifadesi, herhangi bir öğrenme veya koşula bağlı olmadan, doğal olarak tepki verildiğini belirtir.
Klasik Deneydeki Örneği: Pavlov'un deneyinde, et tozu (US) köpeğin ağzına konduğunda, otomatik olarak salya salgılama (UR) tepkisini doğurur.
Başlangıçta nötr olan bir uyarıcının, koşulsuz uyarıcı (US) ile tekrar tekrar eşleştirilmesi sonucu, tek başına verildiğinde de bir tepki (Koşullu Tepki - CR) uyandırma kapasitesi kazanmış halidir.
Klasik Deneydeki Örneği: Zil sesi (NS), defalarca et tozu (US) ile eşleştirildikten sonra, artık tek başına zil sesi (CS) verildiğinde köpek salya salgılar (CR).
1. Aşama (Koşullanma Öncesi):
NS (Zil) → ⭕ Tepki YOK
US (Et) → UR (Salya)
2. Aşama (Koşullanma Sırasında - Eşleştirme):
NS (Zil) + US (Et) → UR (Salya)
(Bu eşleştirme birçok kez tekrarlanır.)
3. Aşama (Koşullanma Sonrası):
Artık CS olan Zil (CS) → CR (Salya)
Sonuç: Nötr (NS), Koşulsuz (US) ve Koşullu (CS) uyarıcılar, klasik koşullanmanın temel yapı taşlarıdır. Bu üçlüyü ve aralarındaki dönüşüm ilişkisini anlamak, öğrenme psikolojisindeki pek çok davranışı çözümlemek için güçlü bir anahtar sağlar.