Periyodik tablo, elementleri artan atom numaralarına göre düzenler. Bu düzenleme, elementlerin fiziksel ve kimyasal özelliklerinde belirli bir periyodiklik (tekrarlanma) olduğunu ortaya koyar. Bu özelliklere periyodik özellikler denir.
Bir atomun çekirdeğinden en dış katmanına olan ortalama uzaklıktır.
Gaz halindeki bir atomdan bir elektronu koparmak için gereken minimum enerjidir.
💡 Önemli İstisna: Soygazlardan (Grup 8A) sonra gelen alkali metallerde (Grup 1A) iyonlaşma enerjisi ani bir düşüş gösterir. Ayrıca, yarı dolu (d5, p3) ve tam dolu (d10, p6) orbitallere sahip atomların iyonlaşma enerjisi komşularına göre daha yüksektir.
Gaz halindeki bir nötr atoma bir elektron eklenmesi sırasında açığa çıkan enerjidir. Genellikle ametaller için ekzotermik (enerji verir), soy gazlar ve alkali toprak metalleri için endotermiktir (enerji alır).
💡 En yüksek elektron ilgisi, küçük atom yarıçapı ve yüksek çekirdek yükü nedeniyle Flor (F) elementine aittir.
Bir atomun bir kimyasal bağda elektronları kendine çekme yeteneğidir. Bir elementin bağ yapma isteğinin göstergesidir.
💡 Periyodik tabloda en elektronegatif element Flor (F), en düşük elektronegatifliğe sahip element ise Fransiyum (Fr)'dur.
Aşağıdaki tablo, periyodik özelliklerin periyot ve grup boyunca nasıl değiştiğini özetlemektedir:
| Periyodik Özellik | Periyotta (Soldan Sağa) | Grupta (Yukarıdan Aşağı) |
|---|---|---|
| Atom Yarıçapı | 🔻 Azalır | 🔺 Artar |
| İyonlaşma Enerjisi | 🔺 Artar | 🔻 Azalır |
| Elektron İlgisi | 🔺 Artar | 🔻 Azalır |
| Elektron Negatifliği | 🔺 Artar | 🔻 Azalır |
| Metalik Karakter | 🔻 Azalır | 🔺 Artar |
💡 Hatırlatma: Bu değişimlerin temel sebebi, periyot boyunca çekirdek yükü (proton sayısı) artarken en dış katman sayısının aynı kalması; grup boyunca ise enerji katmanı sayısının artmasıdır.