Jeoloji ve yer bilimlerinde, yerkabuğunun yapısını anlamak için kimyasal bileşimine göre yapılan bir sınıflandırma vardır. Sial ve Sima, bu sınıflandırmada kullanılan, kabuğun üst kısımlarını temsil eden iki önemli terimdir. Bu kavramlar, litosferin (taşküre) heterojen yapısını anlamamıza yardımcı olur.
Terimler, yaygın olarak bulunan elementlerin kimyasal sembollerinden türetilmiştir:
Bu isimlendirme, kabuğun farklı derinliklerdeki hakiman element bileşimini vurgular.
Sial, yerkabuğunun en üst ve en hafif katmanını ifade eder. Başlıca özellikleri şunlardır:
Sima, Sial katmanının hemen altında yer alan, daha ağır ve bazik bileşimli katmandır. Başlıca özellikleri:
Sial ve Sima kavramları, Levha Tektoniği Teorisi öncesinde, yerkabuğunu anlamak için geliştirilmiş basit ve kimyasal bir modeldi. Günümüzde ise daha çok "kıtasal kabuk" ve "okyanusal kabuk" ayrımı yapılsa da, bu terimler hala kabuğun temel kimyasal farklılıklarını özetlemek için kullanılmaktadır.
Bu model, kıtaların (hafif Sial) daha yoğun Sima katmanı üzerinde "yüzdüğü" fikrini desteklemiş ve modern tektonik anlayışımızın temel taşlarından birini oluşturmuştur.
Sial ve Sima, yerkabuğunun kimyasal bileşimine dayalı iki katmanıdır. Sial (granitik, hafif, kıtasal) üstte, Sima (bazaltik, ağır, evrensel) ise onun altında yer alır. Bu ikili yapı, Dünya'mızın dış kabuğunun neden homojen olmadığını ve kıtaların okyanus tabanlarına göre neden daha yüksek ve kalıcı olduğunu anlamamızı sağlayan temel bir jeolojik kavramdır.
