Türkiye, coğrafi özellikleri bakımından oldukça çeşitli bir ülkedir. Bu çeşitlilik, ülkenin yedi coğrafi bölgeye ayrılmasına neden olmuştur. Her bölgenin kendine özgü iklimi, bitki örtüsü, yeryüzü şekilleri ve kültürel özellikleri bulunmaktadır.
Türkiye'nin coğrafi bölgeleri, 1941 yılında Birinci Türk Coğrafya Kongresi'nde belirlenmiştir. Bu bölgeler, benzer coğrafi özellikler gösteren alanların bir araya getirilmesiyle oluşturulmuştur.
Karadeniz kıyısı boyunca uzanan bu bölge, dağlık yapısı ve bol yağışlı iklimiyle tanınır. Türkiye'nin en yeşil bölgesidir ve çay, fındık, mısır gibi tarım ürünleriyle öne çıkar.
Ülkenin en gelişmiş ve nüfus yoğunluğu en fazla olan bölgesidir. İstanbul, Bursa, Kocaeli gibi önemli şehirleri içerir. Sanayi, ticaret ve turizm açısından önemli bir bölgedir.
Ege Denizi kıyısında yer alan bu bölge, dağların denize dik uzanmasıyla oluşan kıyı şeridi ve verimli ovalarıyla bilinir. Zeytin, üzüm, incir, pamuk gibi tarım ürünleri önemlidir.
Toros Dağları'nın hakim olduğu bu bölge, tipik Akdeniz iklimine sahiptir. Turizm, tarım (narenciye, muz, seracılık) ve önemli limanlarıyla öne çıkar.
Türkiye'nin ortasında yer alan bu bölge, step iklimi ve geniş bozkır alanlarıyla karakterizedir. Tahıl tarımının merkezi olarak bilinir ve başkent Ankara bu bölgededir.
Türkiye'nin en yüksek ve engebeli bölgesidir. Kışları soğuk ve kar yağışlıdır. Hayvancılık önemli bir geçim kaynağıdır ve Ağrı Dağı gibi önemli yükseltileri barındırır.
Güneydoğu Toroslar'ın güneyinde yer alan bu bölge, yazları sıcak ve kurak geçer. GAP projesiyle birlikte tarımsal üretimde önemli gelişmeler yaşanmıştır. Petrol yatakları açısından zengindir.
Türkiye'nin bu yedi coğrafi bölgesi, ülkenin zengin doğal ve kültürel çeşitliliğini yansıtmaktadır. Her bölge kendi içinde benzersiz özelliklere sahip olup, Türkiye'nin mozaiğini oluşturan önemli parçalardır.
