Ülkemiz, üç tarafı farklı jeolojik ve coğrafi özelliklere sahip denizlerle çevrili bir yarımada konumundadır. Bu durum, Türkiye kıyılarında çeşitli kıyı tiplerinin oluşmasına olanak sağlamıştır. Kıyı tipleri, genel olarak dağların kıyıya uzanış doğrultusu, akarsuların aşındırma ve biriktirme faaliyetleri, deniz seviyesi değişimleri ve tektonik hareketler gibi faktörlere bağlı olarak şekillenir. Bu yazıda, Türkiye'de görülen başlıca dört kıyı tipini (Enine, Boyuna, Ria ve Dalmaçya) detaylıca inceleyeceğiz.
Bu sınıflandırmanın temelini, dağ sıralarının kıyı çizgisine göre konumu oluşturur. Bu durum, kıyıların girintili-çıkıntılı olmasını, doğal liman potansiyelini ve hinterlandın (ard bölge) derinliğini doğrudan etkiler.
Tanım: Dağ sıralarının kıyı çizgisine paralel uzandığı kıyı tipidir. Bu paralellik nedeniyle kıyı çizgisi oldukça düzgün, girinti ve çıkıntıları azdır. Kıta sahanlığı (şelf alanı) dardır ve kıyı hemen derinleşir. Doğal liman sayısı azdır ve kıyı ile iç kesimler arasındaki ulaşım geçitlerle sağlanır.
Türkiye'deki Örnekleri:
Tanım: Dağ sıralarının kıyı çizgisine dik uzandığı kıyı tipidir. Dağlar arasındaki çöküntü ovaları deniz altında kalarak geniş ve derin körfezler (girintiler), dağların kendisi ise burunlar (çıkıntılar) oluşturur. Kıyı çizgisi oldukça girintili-çıkıntılıdır. Kıta sahanlığı geniş, doğal liman potansiyeli yüksektir. Kıyı ile iç kesimler arasındaki ulaşım daha kolaydır.
Türkiye'deki Örnekleri:
Tanım: Eski akarsu vadilerinin, deniz seviyesinin yükselmesi (transgresyon) veya kıyı çizgisinin çökmesi sonucu sular altında kalmasıyla oluşan girintili-çıkıntılı kıyılardır. Vadilerin sular altında kalması nedeniyle kıyıda "V" şeklinde, dar, derin ve uzun körfezler (ria) görülür. Ria tipi kıyılar, enine kıyıların oluşum sürecini ifade eden bir terimdir aslında.
Türkiye'deki Örnekleri:
Tanım: Kıyıya paralel uzanan dağ sıraları (antiklinal) ve bunlar arasındaki çöküntü alanlarının (senklinal) deniz altında kalmasıyla oluşur. Sonuçta, kıyıya paralel uzanan adalar, yarımadalar ve bunların gerisinde kalan, denizle bağlantılı uzun kanallar (kanallar, eski çöküntü alanlarıdır) ortaya çıkar. Adı, Adriyatik Denizi'ndeki Dalmaçya (Hırvatistan) kıyılarından gelir.
Türkiye'deki Örnekleri:
Boyuna Kıyı: Dağlar // Kıyı, Düzgün kıyı, Doğal liman az, Ulaşım zor. Örn: Karadeniz.
Enine Kıyı: Dağlar ⟂ Kıyı, Girintili-çıkıntılı, Doğal liman çok, Ulaşım kolay. Örn: Ege.
Ria Tipi: Vadi sular altında kalır, "V" şeklinde körfezler. Örn: Ege Koyları, İstanbul Boğazı.
Dalmaçya Tipi: Kıyıya // adalar, arkada kanallar. Örn: Teke Yarımadası (Kekova).
Sonuç olarak, Türkiye'nin kıyıları jeolojik geçmişin ve iklim koşullarının bir yansımasıdır. Bu çeşitlilik, ülkemize benzersiz doğal güzellikler, farklı liman olanakları ve zengin bir kıyı ekosistemi kazandırmıştır. Kıyı tiplerini anlamak, bölgelerin yerleşim özelliklerini, ekonomik faaliyetlerini ve ulaşım ağlarını kavramak için de temel bir anahtardır.