Van't Hoff faktörü, bir çözünen maddenin çözelti içinde çözündüğü zaman kaç tane parçacığa ayrıştığını ifade eden bir sayıdır. Bu faktör, çözeltilerin koligatif özellikleri (donma noktası alçalması, kaynama noktası yükselmesi, osmotik basınç) üzerindeki etkilerini anlamak için hayati öneme sahiptir.
Van't Hoff faktörü (i), aşağıdaki formülle tanımlanır:
\( i = \frac{\text{Çözeltideki gözlemlenen tanecik sayısı}}{\text{Çözünenin başlangıçtaki formül birimi sayısı}} \)
Bir çözeltinin koligatif özellikleri, çözeltideki toplam tanecik konsantrasyonuna bağlıdır. Çözünen bir madde ne kadar çok iyon veya moleküle ayrışırsa, çözeltideki toplam tanecik sayısı o kadar artar ve bu da koligatif özelliklerdeki değişimi daha belirgin hale getirir.
i ≈ 1
i ≈ 2 (İdeal davranış için)
i ≈ 3 (İdeal davranış için)
Yukarıdaki örneklerde "≈" (yaklaşık olarak) işaretini kullandık çünkü gerçek çözeltilerde işler her zaman ideal değildir.
Van't Hoff faktörü, koligatif özellik formüllerine aşağıdaki gibi dahil edilir:
Burada; K sabitler, m molalite, M molarite, R gaz sabiti ve T sıcaklıktır.
💡 Özet: Van't Hoff faktörü (i), bir çözünenin çözeltide oluşturduğu gerçek/etkin tanecik sayısının bir ölçüsüdür. Bu sayı, çözeltinin koligatif özelliklerinin ne kadar sapma göstereceğini belirler.