Yargıtay, Türkiye Cumhuriyeti'nin en yüksek temyiz mahkemesidir. Adliye mahkemelerince verilen karar ve hükümlerin son inceleme merciidir. Yargıtay, mahkemelerden verilen kararların kanun ve usul yönünden denetimini yaparak yargı birliğinin sağlanmasında kritik rol oynar.
Yargıtay'ın kökenleri Osmanlı Devleti'ndeki Divan-ı Ahkam-ı Adliye'ye dayanmaktadır. Cumhuriyet döneminde ise 6 Mart 1868'de "Divan-ı Ahkam-ı Adliye" adıyla kurulmuş, 1924'te "Yargıtay" adını almıştır.
Yargıtay, daireler ve genel kurullar şeklinde örgütlenmiştir. Ceza ve hukuk olmak üzere iki ana bölümden oluşur:
Yargıtay üyeleri, Hakimler ve Savcılar Kurulu tarafından seçilir. Üyeler, en az beş yıl deneyimli hâkim ve savcılar arasından belirlenir. Yargıtay'ın en üst yöneticisi Yargıtay Başkanı'dır.
Yargıtay, adli yargı kolunda faaliyet gösteren mahkemelerin verdiği kararları denetler. Ancak idari yargı alanındaki davalara Danıştay bakar. Yargıtay'ın kararları kesin olup, bu kararlara karşı başka bir yargı merciine başvurulamaz.
Yargıtay, hukuk devletinin temel taşlarından biridir. Vatandaşların adalete olan güvenini pekiştirir, mahkemeler arasında uygulama birliği sağlar ve hukukun üstünlüğünü korur. Türk yargı sisteminde "temyiz mercii" olarak anayasal bir görev üstlenmiştir.
Yargıtay, Türkiye'de adli yargının en üst noktası olarak, hem bireylerin hak arayışında son mercii hem de hukuk sisteminin tutarlılığını sağlayan önemli bir kurumdur.
