Yerin iç yapısı, fiziksel ve kimyasal özelliklerine göre birbirinden farklı katmanlardan oluşur. Bu katmanları incelemek için bilim insanları, depremlerin yarattığı sismik dalgaları kullanır. Bu dalgaların farklı katmanlarda nasıl değiştiğini inceleyerek yerin iç yapısı hakkında bilgi edinebiliriz. Yerin iç yapısı temel olarak üç ana katmandan oluşur: Yerkabuğu, Manto ve Çekirdek.
Yerin en dışında ve en ince katmanıdır. Okyanus tabanlarında ince (5-10 km), kıtalarda ise kalındır (35-40 km). İki ana türü vardır:
Yerkabuğu ile mantonun en üst kısmı birlikte, kırılgan ve katı olan Litosfer adı verilen tabakayı oluşturur.
Yerkabuğunun hemen altından başlayarak yerin derinliklerine uzanan, en kalın katmandır. Yarı erimiş kayaçlardan oluşan, akışkan bir yapıya sahiptir. Mantonun özellikleri derinlikle değişir:
Mantodaki bu akışkan hareketler (konveksiyon akımları), yerkabuğundaki levha hareketlerinin, volkanların ve depremlerin temel nedenidir.
Yerin merkezindeki en sıcak ve en yoğun katmandır. Temel olarak demir ve nikel elementlerinden oluşur. İki bölüme ayrılır:
Aşağıdaki tablo, katmanların temel özelliklerini özetlemektedir:
Bu katmanlar, bir soğanın katmanları gibi düşünülebilir. Her bir katmanın kendine özgü sıcaklık, basınç ve fiziksel özellikleri, Dünya'mızın dinamik yapısını ve üzerinde yaşamı mümkün kılan koşulları oluşturur.