Soru:
Descartes, "Düşünüyorum, o halde varım." (\(Cogito, ergo sum\)) önermesiyle hangi tözün varlığından kesin olarak emin olabileceğimizi savunur? Bu durum, onun düalist sisteminde varlığın hangi yönünü öncelemektedir?
Çözüm:
🧠 Bu soru, Descartes'ın metodik şüphesinin ve düalizminin temel dayanağını anlamamızı istiyor.
- ➡️ 1. Adım: Descartes, her şeyden şüphe ederek felsefesine başlar. Duyularımız, dış dünya, hatta matematik bile güvenilir değildir.
- ➡️ 2. Adım: Ancak, şüphe ettiği bu eylemin kendisinden şüphe edemez. "Şüphe ediyorum, o halde düşünüyorum. Düşünüyorum, o halde varım." sonucuna ulaşır.
- ➡️ 3. Adım: Buradaki "varım" ifadesi, maddi bedeninin değil, düşünen benliğinin varlığıdır. Yani zihin (Res Cogitans) tözünün varlığından kesinlik kazanır.
- ➡️ 4. Adım: Maddi dünyanın (Res Extensa) ve bedenin varlığı ise Tanrı'nın varlığı ve verdiği garantiden hareketle daha sonra kanıtlanır.
✅ Sonuç: Descartes, Cogito ile öncelikle ve kesin olarak zihin (idea) tözünün varlığını kanıtlar. Bu, onun düalist sisteminde ideayı (zihni) epistemolojik olarak önceleyen bir yaklaşımdır.
