Soru:
Milli Edebiyat Dönemi roman ve hikayelerinin dil anlayışı ile ilgili aşağıdaki ifadelerden hangisi yanlıştır?
- A) İstanbul Türkçesi temel alınmış, halkın anlayacağı bir dil hedeflenmiştir.
- B) Arapça ve Farsça tamlamalar ile ağır, süslü anlatımdan kaçınılmıştır.
- C) "Sanat için sanat" anlayışı benimsendiğinden, dilde estetik kaygı ön planda tutulmuştur.
- D) Konuşma diline yakın, yalın ve doğal bir Türkçe kullanılmıştır.
Çözüm:
💡 Bu tip sorularda, verilen seçeneklerden konuya uygun olmayan, yanlış olan ifadeyi bulmamız istenir. Milli Edebiyat'ın dil anlayışını adım adım hatırlayalım:
- ➡️ Adım 1 - Genel İlke: Milli Edebiyat'ın temel dil ilkesi "Yeni Lisan" hareketidir. Amaç, Arapça-Farsça dil kurallarından ve ağır tamlamalardan arındırılmış, halkın konuştuğu sade bir Türkçe'dir. Bu nedenle A, B ve D seçenekleri doğrudur.
- ➡️ Adım 2 - Sanat Anlayışı: Milli Edebiyat sanatçıları, Servet-i Fünun'un "Sanat için sanat" anlayışının aksine, "Toplum için sanat" anlayışını benimsemişlerdir. Dil, bir estetik gösteriş aracı değil, topluma ulaşmanın ve fayda sağlamanın bir aracı olarak görülmüştür.
- ➡️ Adım 3 - Sonuç Çıkarımı: C seçeneğinde geçen "Sanat için sanat anlayışı benimsendiğinden, dilde estetik kaygı ön planda tutulmuştur" ifadesi, Milli Edebiyat'ın temel felsefesiyle çelişmektedir.
✅ Doğru cevap, yanlış ifadeyi içeren C seçeneğidir.
