1. Tip Ceza, diğer adıyla Maruz Bırakma, davranış değiştirme tekniklerinden biridir ve istenmeyen bir davranışı azaltmayı hedefler. Bu teknik, bireyi hoşlanmadığı veya rahatsız olduğu bir uyaranla karşı karşıya bırakma prensibine dayanır. Özellikle uygulamalı davranış analizi ve bazı eğitim modellerinde, belirli bir yanlış davranış sergilendiğinde, kişinin olumsuz bir duruma maruz kalması şeklinde uygulanır. Amacı, bireyin söz konusu istenmeyen davranışı, onu rahatsız edici bir sonuca bağladığı için tekrarlamamasını sağlamaktır.
Bu ceza türünün etik ve etkililik açısından dikkatle ele alınması gerekir. Yanlış uygulamalar, korku, kaygı veya güven kaybı gibi olumsuz duygusal sonuçlar doğurabilir. Günümüzde, özellikle eğitim ve davranış terapisi alanlarında, olumlu pekiştirme gibi daha yapıcı yöntemler öncelikli olarak tercih edilmektedir. 1. Tip Ceza, ancak çok kontrollü koşullar altında, bir uzman gözetiminde ve bireyin psikolojik ve fiziksel iyiliği göz önünde bulundurularak düşünülmelidir.
Psikolojide ve davranış bilimlerinde, 1. Tip Ceza veya diğer adıyla Maruz Bırakma (Presentation Punishment), istenmeyen bir davranışın ortaya çıkmasını azaltmak için hoş olmayan bir uyaranın ortama eklenmesi işlemidir. Temel mantığı, organizmanın bu olumsuz sonuçtan kaçınmak için söz konusu davranışı tekrarlamamasıdır. 🚫
Bir davranış, onu takip eden hoş olmayan bir durumla (ceza) eşleştirildiğinde, o davranışın gelecekte tekrarlanma olasılığı azalır. Bu, klasik ve edimsel koşullanma ilkelerine dayanır.
İki temel ceza türü vardır ve bunlar birbirinden farklıdır:
Özetle, 1. Tip Ceza, istenmeyen bir davranışa "acı ekleyerek" onu sonlandırmaya çalışmakken; 2. Tip Ceza, "hazzı çekerek" aynı amaca hizmet eder.