Beş Tümel (quinque voces), Aristoteles mantığında ve Orta Çağ felsefesinde varlıkların sınıflandırılması ve tanımlanması için kullanılan temel kategorilerdir. Porphyrios'un "İsagoji" (Eisagoge) adlı eserinde sistematik hale getirilmiş ve mantık eğitiminin temelini oluşturmuştur.
Bir kavramın ne olduğunu, diğer kavramlardan nasıl ayrıldığını ve hangi özelliklere sahip olduğunu sistematik bir şekilde analiz etmeyi sağlar. Örneğin "insan" kavramını analiz ederken bu beş kategoriden yararlanırız.
Bir türün üzerinde yer aldığı, daha geniş kapsamlı kavramdır. Birden fazla türü içine alır.
Cinsin altında yer alan, ondan daha dar kapsamlı kavramdır. Cinsin özelliklerini taşır ve kendine has özellikler ekler.
Aynı cins altındaki türleri birbirinden ayıran temel özelliktir. Türün özünü oluşturur.
Türe özgü olan ama özünü oluşturmayan, ondan zorunlu olarak çıkan özelliktir. Tüm tür bireylerinde bulunur, başka türlerde bulunmaz.
Türe zorunlu olarak bağlı olmayan, gelip geçici özelliklerdir. Türün ne özünü ne de zorunlu sonucunu oluşturur.
| Tümel | İnsan İçin Örnek | Açıklama |
|---|---|---|
| Cins | Hayvan | Daha geniş kapsamlı grup |
| Tür | İnsan | Cinsin alt grubu |
| Ayrım | Akıllı olmak | Diğer türlerden ayıran temel özellik |
| Özgülük | Gülmek | Türe özgü zorunlu sonuç |
| İlinti | Sarışın olmak | Zorunlu olmayan özellik |
Beş tümel arasındaki ilişki şu şekilde formüle edilebilir:
TANIM: Tür = Cins + Ayrım
ÖZGÜLÜK: Tür → Özgülük (Zorunlu çıkarım)
İLİNTİ: Tür ⇏ İlinti (Zorunlu değil)
Beş tümel, Orta Çağ'da mantık eğitiminin temelini oluşturmuş, skolastik felsefede yaygın kullanılmıştır. Ancak modern mantıkta:
Soru: "Gül" bitkisini beş tümel ile analiz ediniz.
İpucu: Cins: Bitki, Tür: Gül, Ayrım: ? (Dikenli sap ve kokulu çiçekler), Özgülük: ? (Belirli renk varyasyonları), İlinti: ? (Bahçede yetişmesi)
Özet: Beş tümel, kavram analizinin tarihsel temelini oluşturur. Günümüzde tarihsel önemi korurken, modern mantık ve dil felsefesinde daha gelişmiş analiz yöntemleri kullanılmaktadır.