Tapşırma, Âşık edebiyatı olarak da bilinen Anadolu Halk Edebiyatı'na özgü bir terimdir. Kısaca, bir halk şairinin (âşığın) asıl adını kullanmayıp, şiirlerinde kendisine mahlas olarak seçtiği takma adı kullanmasıdır.
Ünlü halk ozanlarının şiirlerinden tapşırma örnekleri:
...
Karacaoğlan der ki bakın gerisine
Gül yağlayamazsın böyle karışa
Söylenir de dillerin gerisine...
...
Dizilirler beyler saf saf
Yürürler gurbete giderler
Âşık Veysel burada kaldı
Gidemedi onlarla gitti gözleri...
...
Tütünü kesmişler içem diyena
Kız seni gidi seni ah ü diyena
Güzeller içinde bir seni seçtim
Emrah eylemiş de kul etmiş seni...
Tapşırma, âşığın kimliğini ortaya koyduğu ve şiirini sonlandırdığı mahlas bölümüdür. Bu gelenek, halk edebiyatında şairlerin birbirinden ayırt edilmesini sağlayan ve şiire kişisel bir mühür vuran önemli bir unsurdur.