Madelung kuralı, çok elektronlu atomlarda elektronların orbitallere yerleşim sırasını belirlemek için kullanılan ampirik (deneysel) bir kuraldır. Bu kural, bir atomun temel hal (en düşük enerjili hali) elektron konfigürasyonunun nasıl yazılacağını tahmin etmemize yardımcı olur.
Madelung kuralına göre, elektronlar orbitallere aşağıdaki iki basit ilkeye göre sırayla doldurulur:
Burada:
Orbitallerin dolum sırasını bulmak için (n + ℎ) toplamını hesaplar ve sıralarız:
(n + ℎ) toplamları aynı olan orbitalleri (örneğin, 3d, 4p, 5s) sıralarken, n değeri küçük olan önce gelir. Bu nedenle sıra: 3d → 4p → 5s şeklindedir.
Yukarıdaki hesaplamaları birleştirirsek, elektronların orbitallere yerleşim sırası şu şekildedir:
1s < 2s < 2p < 3s < 3p < 4s < 3d < 4p < 5s < 4d < 5p < 6s < 4f < 5d < 6p < 7s < 5f < 6d < 7p
Bu sırayı hatırlamanın pratik bir yolu, aşağıdaki gibi ok işaretleri takip etmektir:
1s
2s → 2p
3s → 3p → 3d
4s → 4p → 4d → 4f
5s → 5p → 5d → 5f
6s → 6p → 6d
7s → 7p
Yukarıdaki diyagramda, her satırı soldan sağa ve her sütunu yukarıdan aşağıya okursanız, Madelung kuralına uygun sırayı elde edersiniz.
Madelung kuralı genellikle doğru sonuç verse de, bazı ağır elementlerde (örneğin, Lantanit ve Aktinitlerde) istisnalar olabilir. Bu durumlarda, atomik spektrumlardan elde edilen deneysel verilere başvurulur.