Milli Edebiyat Dönemi, Türk edebiyatında önemli bir dönüm noktasıdır. Bu dönemde, sanatçılar milli kimliği ve kültürü ön plana çıkararak eserler vermişlerdir. Ancak, bazı sanatçılar bu dönemin genel eğilimlerine tam olarak uymamış, kendi özgün tarzlarını koruyarak bağımsız bir çizgi izlemişlerdir. İşte o önemli isimler:
Yahya Kemal Beyatlı, Milli Edebiyat döneminin en önemli şairlerinden biridir. Ancak, o, dönemin diğer şairlerinden farklı olarak, daha çok geçmişe, özellikle de Osmanlı tarihine ve İstanbul'a duyduğu özlemi dile getirmiştir. Şiirlerinde ahenk ve musikiye büyük önem veren Yahya Kemal, "Ok" şiiri dışında hece ölçüsünü kullanmamış, aruz vezniyle yazmaya devam etmiştir.
Abdülhak Hamit Tarhan, Türk edebiyatının en önemli ve en özgün şairlerinden biridir. "Şair-i Azam" olarak da anılır. Tiyatro eserleri de yazmıştır. Batı etkisinde kalmış, romantik bir şairdir. Doğa, aşk, ölüm gibi temaları işlemiştir.
Mehmet Akif Ersoy, Milli Edebiyat döneminin önemli bir şairi ve düşünürüdür. İstiklal Marşı'nın yazarıdır. İslamcı bir dünya görüşüne sahiptir. Şiirlerinde toplumsal sorunlara değinmiş, halkın sıkıntılarını dile getirmiştir. Manzum hikayeleriyle tanınır.
Ahmet Haşim, Fecr-i Ati döneminin önemli bir şairidir. Sembolizm ve empresyonizm akımlarından etkilenmiştir. Şiirlerinde anlam kapalılığına önem vermiştir. "Şiir, sözden ziyade musikiye yakındır." anlayışını benimsemiştir. Dilde sadeleşmeye karşı çıkmıştır.
Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Milli Edebiyat döneminin önemli romancılarından biridir. Eserlerinde toplumsal değişimleri ve çatışmaları işlemiştir. Romanlarında farklı dönemleri ve ideolojileri ele almıştır.
Halide Edip Adıvar, Milli Edebiyat döneminin önemli kadın yazarlarından biridir. Romanlarında kadın sorunlarına, Kurtuluş Savaşı'na ve toplumsal değişime değinmiştir. Eserlerinde güçlü kadın karakterler yaratmıştır.
