Tokamak, kontrollü termonükleer füzyon enerjisi elde etmek için tasarlanmış deneysel bir manyetik hapsetme cihazıdır. İsmi, Rusça "tok" (akım), "kam" (oda) ve "ak" (bobin) kelimelerinin kısaltmasından gelir. Temel amacı, Güneş'te ve diğer yıldızlarda gerçekleşen füzyon reaksiyonlarını Dünya üzerinde taklit ederek temiz ve neredeyse sınırsız bir enerji kaynağı yaratmaktır.
Bir tokamak, temel olarak Güneş'teki koşulları laboratuvar ortamında oluşturmaya çalışır. Süreç şu adımlardan oluşur:
Tokamak'ın yakıtı, hidrojen izotopları olan döteryum ve trityum'dur. Bu gazlar, vakumlanmış büyük bir halka şeklindeki hazne olan plazma odasına enjekte edilir. Daha sonra yüksek enerjili elektrik akımları uygulanarak gaz, elektronlarından ayrılır ve dördüncü madde hali olan plazmaya dönüştürülür.
Oluşturulan plazma, inanılmaz derecede sıcaktır (yüz milyonlarca derece). Hiçbir fiziksel malzeme bu sıcaklığa dayanamaz. Bu nedenle tokamak, plazmayı temas etmeden kontrol etmek ve hapsetmek için güçlü manyetik alanlar kullanır. Bu manyetik alanlar iki kaynaktan gelir:
Bu iki manyetik alanın birleşimi, plazma parçacıklarını sarmal (helis) bir yol izlemeye zorlayan bileşke bir alan yaratır. Bu, plazmanın merkezde kalmasını ve duvarlara temas etmemesini sağlar.
Füzyon reaksiyonlarının başlayabilmesi için plazmanın yüz milyonlarca derece sıcaklığa ulaşması gerekir. Bu sıcaklığa ulaşmak için birkaç ısıtma yöntemi birlikte kullanılır:
Plazma yeterince sıcak ve yoğun hale geldiğinde, döteryum ve trityum çekirdekleri birleşmek için yeterli enerjiye sahip olur. Bu birleşme sonucu:
Reaksiyon şu şekilde ifade edilir: \( D + T \rightarrow He^{4} (3.5 MeV) + n (14.1 MeV) \)
Açığa çıkan yüklü helyum çekirdeği (alfa parçacığı) manyetik alan tarafından hapsedilir ve enerjisini plazmaya vererek reaksiyonun kendi kendine devam etmesine yardımcı olur. Yüksüz nötronlar ise manyetik alandan etkilenmez ve plazma duvarından kaçar. Bu nötronların kinetik enerjisi, tokamağın dışındaki "örtü" adı verilen malzeme tarafından emilir ve �sıya dönüştürülür. Bu ısı, geleneksel bir buhar türbini ve jeneratör sistemi kullanılarak elektriğe dönüştürülür.
Bir tokamak, Güneş'teki füzyon sürecini taklit eder. Hidrojen yakıtını, manyetik alanlarla hapsedilmiş ve çeşitli yöntemlerle ısıtılmış bir plazma haline getirir. Bu plazma içinde atom çekirdekleri birleşerek (füzyon) büyük miktarda enerji açığa çıkarır. Bu enerjinin kontrollü bir şekilde elektriğe dönüştürülmesi, tokamakların nihai hedefidir.