Oğuz Atay'ın başyapıtı Tutunamayanlar, Türk edebiyatının en önemli postmodern romanlarından biri olarak kabul edilir. Bu karmaşık ve çok katmanlı eserin merkezinde ise Selim Işık karakteri yer alır. Roman, Selim'in intiharıyla başlar ve arkadaşı Turgut Özben'in bu intiharın nedenlerini araştırmasını konu alır.
Selim Işık, modern Türk edebiyatının en derinlikli karakterlerinden biridir. Mühendis olmasına rağmen sanata, edebiyata ve felsefeye ilgi duyan, toplumun dayattığı kalıplara sığamayan bir aydındır.
Roman, Selim'in intiharından sonra, arkadaşı Turgut Özben'in bu trajik olayın nedenlerini araştırması üzerine kuruludur. Turgut, Selim'in geçmişini, mektuplarını, günlüklerini ve diğer arkadaşlarını araştırarak onun iç dünyasına yolculuk yapar.
Selim Işık karakteri, modernleşme sürecindeki Türk aydınının içine düştüğü kimlik bunalımını ve yalnızlığı temsil eder. O, geleneksel değerlerle modern değerler arasında sıkışmış, ne birine ne ötekine tam anlamıyla ait hissedebilen bir karakterdir.
Selim Işık, Türk edebiyatında "tutunamayan" aydın tipolojisinin en önemli temsilcilerinden biridir. Oğuz Atay'ın bu karakteri yaratırken kullandığı psikolojik derinlik ve varoluşçu sorgulamalar, romanı sadece bir edebi eser olmaktan çıkarıp felsefi bir incelemeye dönüştürmüştür.
Selim Işık, günümüzde hala birçok okur tarafından kendi iç dünyalarındaki yalnızlık, anlam arayışı ve toplumsal uyumsuzluk duygularını ifade eden bir ayna olarak görülmektedir.
