Soru:
Aristoteles, sanatı neden "taklit" (mimesis) olarak tanımlamasına rağmen, Platon'dan farklı olarak onu olumlu ve değerli görür? Aristoteles'in Poetika eserindeki "katharsis" (arınma) kavramını da dikkate alarak, bu olumlu bakışın nedenlerini açıklayınız.
Çözüm:
💡 Aristoteles, hocası Platon gibi sanatı taklit olarak görür ancak bu taklidin işlevi ve değeri konusunda ondan ayrılır.
- ➡️ Birinci Adım: Taklidin Doğal ve Öğretici Oluşu - Aristoteles'e göre taklit etmek (\( \mu\u03b9\u03bc\u03b7\u03c3\u03b9\u03c2 \)) insanda doğuştan gelen bir içgüdüdür ve onu diğer canlılardan ayırır. İnsanlar taklit yoluyla öğrenir ve bilgilerini geliştirir.
- ➡️ İkinci Adım: Olasılık ve Evrensellik - Sanatçı, olanı (gerçeği) olduğu gibi değil, olması gerektiği gibi veya olabilir şekilde taklit eder. Tragedya, tarihten farklı olarak, "neyin olabileceğini" evrensel bir şekilde tasvir eder. Bu, onu felsefeye yaklaştırır.
- ➡️ Üçüncü Adım: Katharsis (Arınma) Kavramı - Tragedya, seyircide korku ve acıma duygularını uyandırarak bu tür tutkuları arındırır (katharsis). Bu, psikolojik bir temizlenme ve ahlaki bir aydınlanma sağlar.
- ➡️ Dördüncü Adım: Sonuç - Aristoteles için sanat, sadece bir kopya değil; öğretici, ruhsal arınma sağlayan ve insan doğasının evrensel yönlerini keşfeden değerli bir faaliyettir.
✅ Bu nedenle Aristoteles, sanatı toplumdan atmak yerine, onun insan ve toplum yaşamındaki olumlu işlevlerini vurgulayarak meşrulaştırır.
