Soru:
Modernist bir romancı, "Gerçeklik nesnelerin ve olayların olduğu gibi görünmesi değil, bireyin onları nasıl algıladığı ve zihninde nasıl şekillendirdiğidir," düşüncesinden hareketle bir eser yazmaktadır. Bu romancının aşağıdaki anlatım tekniklerinden hangilerini kullanması beklenir?
- A) Betimleme ve diyalog
- B) Bilinç akışı ve iç monolog
- C) Özetleme ve geriye dönüş
- D) Gösterme ve tasvir
- E) Mauppassant tarzı (olay) ve Çehov tarzı (durum) hikâye anlayışı
Çözüm:
💡 Sorunun odağı, "gerçekliğin öznel algısı"nı en iyi yansıtacak anlatım tekniklerini bulmaktır.
- ➡️ Analiz: Romancının çıkış noktası, gerçekliğin dışarıdaki nesnel hali değil, bireyin zihnindeki öznel ve karmaşık yansımasıdır. Bu nedenle, karakterin iç dünyasını, algılarını, çağrışımlarını ve kesintisiz düşünce akışını doğrudan verebilecek tekniklere ihtiyaç vardır.
- ➡️ Seçenek İncelemesi:
- A) Betimleme ve diyalog: Daha çok dış gerçekliği ve karakterler arası ilişkileri anlatmak için kullanılır. İçsel süreçleri doğrudan aktarmakta yetersiz kalabilir.
- B) Bilinç akışı ve iç monolog: 💡 Bu teknikler, bir karakterin zihninden geçen düşünceleri, duyguları ve çağrışımları, düzenlenmeden ve olduğu gibi aktarmak için kullanılır. Soruda verilen düşünceyle tam örtüşmektedir.
- C) Özetleme ve geriye dönüş: Geriye dönüş (flashback) modernist romanda kullanılır ancak tek başına yeterli değildir. Özetleme ise daha geleneksel bir tekniktir.
- D) Gösterme ve tasvir: Bunlar da dış dünyayı ve olayları anlatmaya yönelik tekniklerdir.
- E) Mauppassant ve Çehov tarzı: Bunlar modernist romandan önceki hikâye anlayışlarına aittir.
✅ Doğru cevap, bireyin içsel ve öznel gerçekliğini en iyi yansıtan teknikler olan B) Bilinç akışı ve iç monolog'dur.
