Rasyonel Fonksiyon, iki polinomun birbirine oranı şeklinde yazılabilen fonksiyonlardır. Genel olarak aşağıdaki gibi ifade edilirler:
\( f(x) = \dfrac{P(x)}{Q(x)} \)
Burada \( P(x) \) ve \( Q(x) \) birer polinomdur ve \( Q(x) \neq 0 \) olmak zorundadır.
Bir rasyonel fonksiyonun tanımlı olabilmesi için paydası sıfıra eşit olamaz. Bu nedenle, fonksiyonun tanım kümesi, paydayı sıfır yapan x değerleri hariç tüm gerçek sayılardır.
Örnek: \( f(x) = \dfrac{x+2}{x^2 - 4} \) fonksiyonunun tanım kümesini bulalım.
Paydayı sıfır yapan ve payı sıfır yapmayan x değerlerinde, fonksiyonun grafiği bu doğrulara yaklaşır ama asla kesişmez. Bu düşey doğrulara düşey asimptot denir.
Örnek: \( f(x) = \dfrac{1}{x-3} \) fonksiyonunda \( x = 3 \) bir düşey asimptottur.
Fonksiyonun \( x \) sonsuza veya eksi sonsuza giderken yaklaştığı y değeridir. Yatay asimptot bulmak için pay ve paydanın derecelerine bakılır.
Örnek: \( f(x) = \dfrac{2x^2 + 1}{x^2 - 4} \) fonksiyonunda her iki polinomun da derecesi 2'dir. Yatay asimptot \( y = \dfrac{2}{1} = 2 \) doğrusudur.
Fonksiyonun işaretini (pozitif/negatif olduğu aralıkları) belirlemek için payın ve paydanın kökleri sayı doğrusuna yerleştirilir. Her aralıktan bir değer seçilip fonksiyonda yerine yazılarak işaret kontrol edilir.
Örnek: \( f(x) = \dfrac{(x-1)}{(x+2)(x-3)} \)
Bu köklerle oluşturulan aralıklarda fonksiyonun işareti incelenir.
Pay ve paydada ortak bir çarpan varsa, fonksiyon sadeleştirilebilir. Bu durumda, sadeleşen çarpanın kökü, tanım kümesinden çıkarılmış olsa da, fonksiyon grafiğinde bu noktada bir boşluk (süreksizlik noktası) oluşur.
Örnek: \( f(x) = \dfrac{x^2 -