İsim cümlesi cümlenin öznesi olarak kullanıldığında, genellikle "it" ile başlar ve isim cümlesi cümlenin sonuna kaydırılır. Bu, cümleyi daha resmi ve anlaşılır hale getirir.
Örnek:
That the experiment failed is disappointing. (Deneyin başarısız olması üzücü.)
Daha resmi hali:
It is disappointing that the experiment failed.
Fiilin nesnesi olarak kullanıldığında, isim cümlesi fiilden sonra gelir.
Örnek:
The researchers demonstrated that the drug was effective. (Araştırmacılar ilacın etkili olduğunu gösterdiler.)
İsim cümlesi, bir öznenin veya nesnenin ne olduğunu veya neye benzediğini açıklayan bir tümleç olarak kullanılabilir.
Örnek:
The problem is that we don't have enough data. (Sorun, yeterli veriye sahip olmamamızdır.)
Edatlardan sonra isim cümlesi gelebilir.
Örnek:
The success of the project depends on how well we collaborate. (Projenin başarısı, ne kadar iyi işbirliği yaptığımıza bağlıdır.)
"That" ile başlayan isim cümleleri genellikle nesne konumunda kullanıldığında "that" bağlacı düşürülebilir. Ancak, özne konumunda kullanıldığında düşürülmemesi daha uygundur.
Örnek:
The scientist believes the theory is correct. ("that" düşürülmüş)
Genel olarak "whether" ve "if" "olup olmadığını" anlamında birbirinin yerine kullanılabilir. Ancak, daha resmi yazılarda ve edatlardan sonra "whether" kullanılması tercih edilir.
Örnek:
The study examines whether climate change is affecting migration patterns. (Çalışma, iklim değişikliğinin göç modellerini etkileyip etkilemediğini inceliyor.)
