Elektron Taşıma Sistemi (ETS), hücresel solunumun son aşamasıdır ve mitokondrinin iç zarında gerçekleşir. Bu sistemde, elektronlar bir dizi protein ve taşıyıcı molekül üzerinden taşınır ve enerji açığa çıkar. Ancak bu sürecin devam edebilmesi için elektronların en sonunda bir alıcıya aktarılması gerekir.
Elektronlar, ETS boyunca taşınırken enerji seviyeleri kademeli olarak düşer. Bu enerji, protonların (H⁺ iyonlarının) mitokondri zarından dışarı pompalanması ve bir proton gradyanı oluşturulması için kullanılır. Bu gradyan daha sonra ATP sentaz enzimi aracılığıyla ATP üretimini sağlar.
Ancak, elektronların sistemde takılıp kalmaması ve taşınmaya devam edebilmesi için en sonda onları kabul edecek bir moleküle ihtiyaç vardır. İşte bu molekül, son elektron alıcısıdır.
Aerobik (oksijenli) solunum yapan canlılarda ETS'nin son elektron alıcısı oksijen gazıdır (O₂).
Bu işlemin kimyasal denklemi şu şekildedir:
\( O_2 + 4e^- + 4H^+ \rightarrow 2H_2O \)
Eğer oksijen bulunmazsa (örneğin anaerobik koşullarda), ETS çalışamaz. Bu durumda canlılar, glikozu tamamen parçalayamaz ve fermantasyon gibi alternatif yollara başvurur. Bu yollar, ETS kadar verimli değildir ve glikoz başına çok daha az ATP (sadece 2 ATP) üretir.
Özetle: ETS'de elektronların taşınma sürecini tamamlayan ve bu sayede yüksek enerji verimliliği sağlayan son molekül, oksijen gazıdır (O₂). Oksijen, elektronları ve protonları alarak suya dönüşür ve yaşam için gerekli olan ATP üretiminin devamlılığını garanti altına alır. 🌱