Pakistan, çok dilli ve çok kültürlü yapısıyla bilinen bir Güney Asya ülkesidir. Anayasal olarak tanınan iki resmi dili bulunur: Urduca ve İngilizce. Urduca, ülkenin milli dilidir ve ulusal kimliğin en önemli sembollerinden biri olarak kabul edilir. İngilizce ise resmi işler, yüksek eğitim ve birçok kurumsal iletişimde yaygın olarak kullanılır.
Urduca, Hint-Aryan dil ailesine ait bir dildir ve özellikle Delhi bölgesinde 12. ve 13. yüzyıllarda gelişmeye başlamıştır. Dil, yerel Prakrit dilleri ile Arapça, Farsça ve Türkçenin etkileşimi sonucu ortaya çıkmıştır. "Ordu" kelimesinden türeyen Urduca, kelime anlamı olarak "ordu kampı dili" anlamına gelir ve tarihsel olarak Babür İmparatorluğu ordularında kullanılan lingua francaydı.
Urduca, anadili olarak nüfusun yaklaşık %7-8'ini oluşturan gruplar tarafından konuşulsa da, ülke genelinde ikinci dil olarak yaygın şekilde anlaşılır ve kullanılır. Bu, onu etnik ve bölgesel farklılıkları aşan bir ulusal birleştirici unsur yapar. Pakistan'ın eyaletlerinde konuşulan başlıca bölgesel diller şunlardır:
Urduca, Pakistan'ın kültürel ve entelektüel hayatının kalbinde yer alır. Muhammed İkbal, Pakistan'ın ulusal şairi ve fikir babası, eserlerini büyük ölçüde Urduca ve Farsça yazmıştır. Urduca edebiyat, şiir (şiir), öykü (afsana) ve roman (novel) alanlarında zengin bir mirasa sahiptir. Ayrıca, Pakistan sineması (Lollywood) ve özellikle televizyon dizileri, Urducayı tüm ülkede popüler kılan başlıca araçlardandır.
Pakistan'ın resmi dili Urduca, sadece bir iletişim aracı değil, aynı zamanda İslami kimlik, tarihsel miras ve ulusal birlik ile derinden bağlantılı bir semboldür. Çok dilli bir toplumda, farklı etnik grupları bir arada tutan bir köprü işlevi görür. Hem günlük yaşamda hem de sanat, edebiyat ve devlet işlerinde varlığını sürdüren Urduca, Pakistan'ın sosyokültürel dokusunun ayrılmaz bir parçasıdır.
