Orta Doğu'nun siyasi tarihinde önemli bir yere sahip olan Sadabad Paktı, 1937 yılında İran'ın başkenti Tahran'daki Sadabad Sarayı'nda imzalanan bir bölgesel güvenlik ve iş birliği anlaşmasıdır. Bu pakt, II. Dünya Savaşı öncesinde bölgede istikrarı sağlama ve ortak çıkarları koruma amacı taşımaktaydı.
Sadabad Paktı, temelde katılımcı devletler arasında dostane ilişkileri pekiştirmeyi, sınır anlaşmazlıklarını çözmeyi ve ortak güvenlik tehditlerine karşı iş birliği yapmayı hedefliyordu. Özellikle bölgedeki aşiret isyanları ve sınır güvenliği sorunlarına karşı ortak bir tavır sergilenmesi öngörülmüştü.
Pakt, dört Orta Doğu ülkesi tarafından 8 Temmuz 1937 tarihinde imzalanmıştır. İmzacı devletler şunlardır:
Pakt, dostluk ve saldırmazlık ilkelerine dayanıyordu ve askeri bir ittifaktan ziyade siyasi ve güvenlik temelli bir anlaşma olarak değerlendirilmelidir. II. Dünya Savaşı'nın patlak vermesi ve sonrasında yaşanan bölgesel gelişmeler, paktın etkinliğini zamanla azaltmıştır.
Sadabad Paktı, Orta Doğu ülkelerinin kendi aralarında imzaladıkları ilk çok taraflı anlaşmalardan biri olması açısından tarihsel bir öneme sahiptir. Bu pakt, günümüzdeki bölgesel iş birliklerinin de öncüllerinden sayılabilir.
