Eski Türk edebiyatının en dokunaklı ve özgün türlerinden biri olan sagu, bir tür ağıt şiiridir. İslamiyet öncesi Türk edebiyatında önemli bir yere sahip olan sagu, genellikle önemli kişilerin (kahramanların, hükümdarların, alp erenlerin) ölümü üzerine söylenen ve onların erdemlerini, kahramanlıklarını anlatan şiirlerdir.
Sagular genellikle koşuklarla karıştırılır. Koşuklar genellikle doğa, aşk, kahramanlık gibi konuları işleyen lirik şiirlerken, sagular ölüm ve hüzün temalıdır. Her iki tür de İslamiyet öncesi Türk edebiyatının sözlü ürünleridir.
Günümüzde sagu geleneği, farklı formlarda da olsa varlığını sürdürmektedir. Modern Türk şiirinde ölüm temalı şiirler, anma törenlerinde okunan methiyeler ve bazı halk ağıtları, sagu geleneğinin izlerini taşımaktadır.
Sagu, Türk edebiyat tarihinin en eski ve en dokunaklı şiir türlerinden biri olarak, hem edebi hem de kültürel değer taşımaktadır. 🏹
