Bir dilin farklı coğrafyalarda, farklı kültürlerle etkileşim sonucu zamanla gelişen ve ana dilden ses, şekil ve söz varlığı bakımından küçük farklılıklar gösteren kollarına şive denir. Şiveler, bir dilin lehçelerinden daha dar kapsamlı olup karşılıklı anlaşmayı zorlaştırmaz, sadece dilin zenginliğini ve çeşitliliğini gösterir.
Türkçe, geniş bir coğrafyaya yayılmış olduğu için birçok şiveye sahiptir. Bu yazıda, Türk dilinin iki önemli ve renkli şivesi olan Azeri Türkçesi ve Özbek Türkçesini inceleyeceğiz.
Azerbaycan, İran, Gürcistan ve Rusya'da konuşulan bu şive, Türkçenin Oğuz grubuna dahildir ve Türkiye Türkçesine oldukça yakındır. Günlük konuşmada ve medyada sıkça karşılaşılan bazı karakteristik özellikleri şunlardır:
Özbekistan'da ve çevre bölgelerde konuşulan bu şive, Türkçenin Karluk grubuna dahildir. Farsça ve Rusça'dan oldukça etkilenmiştir.
Şiveler, bir dilin kültürel mozaiğinin en güzel yansımalarıdır. Hem Azeri Türkçesi hem de Özbek Türkçesi, kökleri aynı olan ancak farklı tarihi ve coğrafi koşullarda şekillenmiş iki ayrı güzelliktir. Bu şiveleri tanımak, Türk dünyasının ne denli geniş ve renkli olduğunu anlamamıza yardımcı olur.
