Dedem, her akşam aynı koltuğa oturur, gözlüklerini takar ve elindeki eski fotoğraf albümünü sayfalarına saygıyla dokunarak karıştırırdı. Her fotoğrafta farklı bir anı canlanır, gözleri dolar, bazen güler bazen hüzünlenirdi.
Bu metnin konusu aşağıdakilerden hangisidir?
